Attackje gaat solliciteren

….bij de plantsoendienst, als spitster 😎 .

Attack was altijd al tamelijk nadrukkelijk in het achterlaten van haar visitekaartje, maar de laatste tijd begint het dermate vormen aan te nemen dat je bijna met een paraplu op pad moet om je te beschermen tegen de rondvliegende kluiten – vrucht van haar ijverig spitwerk .
Honden markeren, ja, dat weet  iedereen. Maar het markeren van Attack valt toch stilaan wel buiten de standaard, ze heeft het markeren zowat tot kunst verheven en ze doet er alles aan om in de annalen terecht te komen van ‘beste markeerster aller tijden’.

Dat vergt natuurlijk spitoefening, veel spitoefening en wie kan daar beter profijt van hebben dan een lokale plantsoendienst?
Vandaar haar open sollicitatie : wie bezorgt haar een job?

Dachten jullie ook dat teefjes niet tegen boompjes aan piesten? Ha, helemaal verkeerd gedacht dan, dat doen wij dus wél 😎 .
en dan : spit, spit....
...spit, spit, spit.....
Halloooo!! Iedereen heeft toch gezien dat Attack van de Huppelhoeve hier staat? Ja toch?!

diepvries?? hebben wij niet nodig…

…dixit Crunch 😎 .

Tenminste, dat maakte ze me deze ochtend toch duidelijk.

Ik had vorige week een nieuwe diepvriezer gekocht (wat een aderlating 😕 ) en die zouden ze deze voormiddag leveren. Omdat ik niet meteen standaard woon (huis tussen de bomen – amper zichtbaar –  lange oprit, hek op slot omwille van de honden maar mét bel) had ik – om verwarring over niet-thuis-zijn te vermijden – een berichtje geschreven op een dikke kartonkaart en dat opgehangen aan mijn hek : ‘levering diepvries –> bel hier –>’ .

Simpel maar effectief – dácht ik. Maar ik had zonder de waard gerekend, en de waard in deze was natuurlijk…..Crunch 🙄 .

Deed ik deze ochtend zoals altijd de paardenstallen, liep daarna weer met hondjes richting huis en plots viel mijn oog op iets leesbaars, ‘vries’ stond erop. VRIÉS, wat ligt dat hier ptvlkffie te doen, hoort dit niet bij ‘diepvries‘ 😯 ?? En hoorde dat niet aan het hek te hangen??

En ja hoor, hier en daar over de oprit verspreid vond ik nog stukjes van mijn goedbedoelde boodschap, en om de spijlen van het hek :   ……  een leeg touwtje 🙄 .

Tja, begrijpelijk natuurlijk, als je als jonge hond niks anders te doen hebt dan te spelen met 4 andere honden en als je – arme jij – maar een hectare de ruimte hebt inclusief een stuk bos, ja, dan moet je toch iéts verzinnen om jezelf bezig te houden dus dan trek je toch gewoon berichtjes door de hekspijlen heen en versnipper je die 😛 ?

Maar mijn wraak was natuurlijk zoet : die diepvriezer moest en zou er uiteraard toch komen dus was de oplossing snel gevonden : het hek open en de hondjes achter slot en grendel 😈 .

Is ze weer over mij aan het roddelen, ja? Toch niet over die diepvries zeker?

slecht nieuws en goed nieuws

Het slechte nieuws : gisterenavond kreeg ik het vreselijke bericht dat Hinch, een broertje van Crunch (‘pup’ dus uit mijn laatste nest) zoek was 🙁 .

Hij was op 13/01 samen met zijn golden retriever-vriendinnetje Daisy uit de tuin ontsnapt, vriendinnetje werd diezelfde dag nog aangereden teruggevonden – ze stierf erg genoeg op weg naar de dierenarts 😥  – maar van Hinch was geen spoor meer.

Paniek alom natuurlijk, hij werd ondanks meldingen via allerlei kanalen nergens meer gesignaleerd – op woensdag was hij wel nog gezien : mankend.

Je kan veel heel erg trieste dingen meemaken met honden maar – en ik spreek spijtig genoeg uit ervaring – iets ergers dan een hond die verloren is, die helemaal overstuur ergens ronddoolt zonder eten of drinken en die je misschien nooit meer zal terugzien zonder te weten hoe of wat (zo verging het mij 20 jaar terug) is zowat het allerergste wat je op dit gebied kan meemaken, naar mijn gevoel althans.

Maar…..de goden zij geloofd…..hij is terecht, sinds vanmiddag ! Hij lag aan de kant van de weg, verborgen onder een struik en werd daar ontdekt door een hond-mindede vrouw die hem rustig kon benaderen en het telefoonnummer van zijn penning kon aflezen. Jammer genoeg bleek hij wel een fikse breuk in één van zijn voorpoten te hebben (is ondertussen geopereerd) maar dat was eventjes het minste van de zorgen : HIJ WAS TERUG  😀 😀 😀 !!!!

Zo verdrietig de baasjes ook zijn door het verlies van Daisy, zo blij zijn ze natuurlijk met de goede afloop rond Hinch.

En ik, ik heb met hem nog een eitje te pellen, dit heeft me weer een jaar van mijn leven gekost  .

Dit ben ik, Hinch, nog met 4 gezonde pootjes. Zal het eventjes met ééntje minder moeten doen maar ach, dat zal me nu worst wezen, ik ben weer thuis 😀 !!

pupjes in de sneeuw

Hoezo, ‘pupjes in de sneeuw’, en we zien alleen maar volwassen hovawartjes?

Ja, klopt, maar het zijn wél Sette haar pupjes en dat blijven ze natuurlijk tot hun laatste adem – zeker voor mij 😀 .

Heb van een aantal baasjes winterfotootjes gekregen en zus Crunch die hier is blijven wonen moet er natuurlijk ook nog even bij.

Beginnen we voor de goede orde met moeder Sette, daar begon het immers allemaal mee :

ik lijk nu wel heel erg donker, maar dat is de schuld van de sneeuw hoor

Daarna komt dochtertje Fien, een – en ik druk me zacht uit – regelrechte dondersteen die er alles aan doet om het haar baasjes niet te saai te maken en dat lukt haar wonderwel 😈 .

joecheieiei, sneeuwwww!!!!
ik, een gekke toet? waarom??
je dacht toch niet dat jij het van me won hè?
ahaaaa, dat valt tegen hè?

Dan is er ook nog Hommeltje – nou, dat -tje kan je er wel aflaten, het is een uit de kluiten gewassen mooie en lieve Hommel

ik zie iets wat jullie niet zien : hertjesss!!!

en dan nog broer Merlijn

ik sta hier gewoon mooi te wezen en al zeg ik het zelf : dat lukt me aardig

en broer Jules, de kindervriend

ja, ik ben vandaag weer van dienst als nanny hoor....sneeuwnanny, deze keer.
ik ben vandaag weer in dienst als nanny...sneeuwnanny deze keer
word je wel moe van, van al dat getrek
mijn mooie winterjas even showen...

en dan last but not least zusje Crunch die net een veldslag verloor van tante ‘tackje

het is toch ook niet normaal hoe ze me hier naar het leven staan 🙁 ....
kijk nu, lig ik alwéér dood

Crunch heeft een probleem…

…of ik heb een probleem, ligt eraan hoe je het bekijkt.

Crunch heeft namelijk een chronische aandoening, genaamd : wakeritis. Wakeritis gaat in haar geval gepaard met blafferitis en dat is echt iets wat onder behandeling moet 🙄 ….

Het begon toen ze zo’n maandje of 7 was : plots ontwaakte het ‘wartje’ in haar en kwam ze tot de conclusie dat de anderen hier hun taak schromelijk verwaarloosden : heelder kuddes wandelaars en fietsers schuifelden en rolden hier zomaar voorbij zonder dat hen een strobreed in de weg werd gelegd en zonder dat de baas daarvan ook maar op de hoogte werd gebracht?!

Neeeee, dat kon echt niet vond Crunch en ze raakte toen voor het eerst zwaar besmet met wakeritis. Iedereen die het waagde voorbij haar erf te passeren werd door middel van een raid annex blafsalvo een rolberoerte bezorgd, waarna ze zo fier als een gieter richting huis kwam : ‘zo, zijn jullie te laks om de boel hier in de gaten te houden, ik neem mijn taak tenminste serieus   ‘.

Gezien de ernst van de aandoening werd ze echter vlug in behandeling genomen : zodra de eerste symptomen van blafferitis zich voordeden werd ze even in quarantaine gezet onder het motto : eigen schuld, dikke bult. Dat had zijn effect, de symptomen namen snel af en verdwenen zelfs bijna tot….. de jagers in het najaar hun intrede deden. De blafferitis stak meteen weer in hevige mate de kop op en wat het nog erger maakte : behandeling was deze keer onmogelijk want ze had gewoon gelijk, het wáren enge mannen en ze moesten hier ECHT WEG 👿 !

Maar nu is het jachtseizoen voorbij en gaan we de symptomen dus weer bij de wortel aanpakken : waken mag maar blaffen naar elke vlo en elke vlieg niet – Crunch moet dus leren tellen. Immers, 2 of 3 keer ‘waffff’ zeggen mag, maar 35 keer valt onder ‘not done’, jammer genoeg voor haar  .

Kijken dus wat het hardnekkigst is : de aandoening of de behandeling  .

ik ben zó onschuldig, niks geloven van wat mijn baasje zegt hoor!

vandaag zijn we sneeuwwartjes

We mochten allemaal mee, op sneeuwwandeling. Heerlijk weer, stralend zonnetje, temperatuur net ietsje onder nul en……sneeuw natuurlijk  😀 !!

in ganzenpas de bocht door

lopen met je ogen open gaat iets beter hoor, Sette 🙄

gekke Crunch 😛

gekke Crunch + gekke moeder Sette

Attackje de weerwolf 😯

het fototoestel kan het hoor, baasje, nu jij nog 😛 ….!

en dan nog een paar ‘mooitjes’

en dan weer in ganzenpas richting huis 😆

dag lief, lief vlammetje :-(

Alsof ik het eergisteren had voorvoeld : Vlammetje is er niet meer, gisteren is ze ingeslapen 😥 .

‘s Morgens bij het opstaan leek er nog geen vuiltje aan de lucht : eventjes naar buiten, daarna haar ochtendknuffeltjes en dan lekker gegeten.

Maar daarna ging het plots mis, heel erg mis : om god weet welke reden (een tumor?) kreeg ze plots erg veel pijn in haar rechter voorpoot, ze kon er amper nog op steunen en zelfs liggen ging moeilijk, ze probeerde hem zelfs dan van de grond weg te houden. Ze hijgde van de pijn en begon hulpeloos door de tuin te scharrelen, op zoek naar een plekje waar ze voor haar gevoel comfortabel kon liggen, maar dat was er niet 🙁 .

Ik had haar al een pijnstiller gegeven in de hoop haar nog even op te krikken, in de hoop ook dat het maar iets voorbijgaands zou zijn – tegen beter weten in natuurlijk…

Met de minuut werd het me duidelijker : dit kon en mocht niet, ik had Vlammetje altijd pijnvrij kunnen houden en no way dat ik haar ouwe lijfje nog dagen  in pijn verder zou willen zien aftakelen, alleen omdat ik geen beslissing zou durven te nemen.

Ik heb haar naar binnen geroepen, heb haar eerst een dubbele slaapspuit en daarna veel worstjes en knuffeltjes gegeven tot ze in slaap was en heb haar daarna laten inslapen 😥 .

Ze heeft een prachtig leven gehad, kon tot de laatste dag nog normaal meedraaien in de roedel – zij het als een ontroerend oud besje.

Maar wat mis ik haar al verschrikkelijk : mijn vreselijk, vreselijk lieve knuffelvlammetje, zo heel erg aan me gehecht (en ik aan haar) –  aan vreemden had ze een broertje dood maar voor een extra knuffeltje van mij zou ze een moord hebben gepleegd.

13,5 Jaar Vlammetje : weg, alleen nog een herinnering 😥 .

haar lieve, ouwe kopje, twee dagen terug

mijn wartjes op een rijtje – letterlijk

Ze hadden inbrekers gespot bij de buren 😯 ….ja, dat moet je als rechtgeaard wartje wel in de gaten houden natuurlijk, voor je het weet zit dat gespuis immers op je eigen erf en de baas ziet dat gevaar natuurlijk helemaal niet 🙄 .

Je zal zien dat er ook een ‘nep-hovawartje’ tussen staat : dat is Kwiebusje, het portugese vuilnisbakje dat hier al zo’n jaartje of 5-6 woont, tot ieders tevredenheid.

Verder zie je van voor naar achter achtereenvolgens : Attack, Crunch, Dropje, Kwiebus, Vlammetje en Sette.

Vlammetje wordt jammer genoeg stokoud (13,5) en struikelt de laatste tijd meer dan ze loopt 🙁  . Ik hik er al een paar maand tegenaan dat het einde stilaan nadert, maar nu begint het menens te worden vrees ik….

Wordt jammer genoeg vervolgd…

vvna : Attack, Crunch, Dropje, Kwiebus, Vlammetje en Sette

hoe hak je professioneel een hovawart in de pan?

zo dus 🙂

je besluipt eerst je prooi…..

je roept hulp in van je (half-) zus

en……oepsss, zus, heb jij mijn dochtertje doodgebeten 🙄 ?

nee, denk dat maar niet, ‘de pan’ komt weer tot leven 😛 !

heel erg tot leven zelfs!

héél héél erg tot leven……

griezelig erg tot leven…

zó heel erg tot leven dat hier echt iets moet aan gebeuren  😯  !

heb je haar goed bij de keel, zus 😈 ??

aaahhhhh, baasje, hèèèèlp, ze vermoorden me 😥  !!

arm arm Crunchje, bijna schielijk overleden maar nog net op tijd gered door de baas 🙂 .

eerst mijn blog gestart krijgen en dan mijn hondenverhalen….

De start van mijn blog – eerst uitvlooien hoe alles hier werkt en dan kunnen we beginnen aan het échte werk : vertellen over ‘mijn monstertjes’ zoals ik ze noem :  5 hovawarten en 1 vuilnisbakje, waarover al heel veel te vinden is op mijn site : www.vandehuppelhoeve.be