vroegere honden

In volgorde van leeftijd ( = de oudste bovenaan) ga ik hier het rijtje af van stuk voor stuk onvervangbare honden die ooit waren, maar toch, maar toch….waren er twee nóg onvervangbaarder omdat ze absolute soulmates waren : Spookje en haar kleindochter Attack 🖤 .

1. Sieska

• Sieska was mijn eerste hovawart en is in Duitsland geboren
• stamboomnaam : Aljoscha v. Grügelshof (Lerry v.d. Birkenheide x Birke aus dem Jägerloch)
• HD B
• kleur : zwart&bruin
• schofthoogte : 64 cm
• ° 24/05/85 – † 20/08/95
• Sieka heeft 2 nestjes gehad : uit het eerste nest is Grom gebleven, uit het tweede Spook.
• Karakter : Sieska was zowat de braafste hovawart die je kan krijgen : heel makkelijk, gehoorzaam, altijd positief ingesteld, heel erg gericht op de baas, weinig jachtinstinct en voor hovawartnormen een redelijke allemansvriend. Waaks is ze maar geworden op iets latere leeftijd, toen ik verhuisde naar een groot erf – dat vond ze pas de moeite van het bewaken waard 😉 .

2. Grommetje

• Grommetje is bij mij geboren
• stamboomnaam : Ottilia ( Pandoh x Aljosha v. Grügelshof)
• kleur : zwart&bruin
• schofthoogte : 63 cm
• ° 11/05/90 – † ?
• Karakter : Grommetje was een heel erg baasgerichte hond, heel erg vrolijk en speels ook, wel een tikje onzeker – in haar jeugd in ieder geval. Hoe Grom verder zou opgegroeid zijn heb ik vreselijk genoeg nooit geweten, want ze is kwijtgeraakt : een intens triest verhaal dat te lang is om hier te vertellen. Ik ben er echt kapot van geweest, dat is voor mij zo ongeveer het ergste wat je met een hond kan meemaken.

3. Spookje 🤍

• Spook is bij mij geboren
• stamboomnaam : Pspook van de Huppelhoeve (Aljosha v. Grügelshof x Friedwart vom Niedersachsenhof)
• HD A
• kleur : blond
• schofthoogte : 64 cm
• °10/12/91 – † 01/04/02
• Spook heeft 2 nestjes gehad : uit het eerste is Vlam gebleven, uit het tweede Dropje (voor beiden zie verder op deze pagina).

Karakter : Spook……….wat moet ik over mijn Spookje vertellen…..Ze was met stip de leukste hond die ik ooit heb gehad en waarschijnlijk ooit zal hebben. Spook was een zeer sterke hondenpersoonlijkheid, niet de makkelijkste qua karakter, wel heel erg baasgericht maar tegelijkertijd toch ook onafhankelijk, zelfzeker en zelfbewust én met héél veel zin voor hondse humor – je kon ontzettend lachen met en om haar.
Verder was ze absoluut geen allemansvriend, de wereld mocht bij wijze van spreken vergaan voor haar, zolang wij tweeën maar verder konden met elkaar. Ze was ook uitermate intelligent, op een manier die ik nog nooit met een hond heb meegemaakt. De manier waarop ze aanvoelde wat ik dacht en wilde en hoe ze daar verder op reageerde deed me vaak verbaasd staan en ontroerde me ook. Haar bijnaam was ‘Superspookje’ en die naam verdiende ze 100%.
Naar mijn gevoel is ze de ‘stammoeder’ van mijn lijn en ik ben nog steeds blij als ik hier en daar een spooks’ trekje in één van haar nakomelingen terugzie.

4. Vlammetje

• Vlammetje is bij mij geboren
• stamboomnaam : Uapa van de Huppelhoeve (Horka du Samsara’n x Pspook van de Huppelhoeve)
• HD A
• kleur : blond
• schofthoogte : 66 cm
• ° 20/06/96 – † 30/12/09
• Karakter : Vlam was een schat van een hond – voor mij en voor de paar mensen die ze echt als vrienden beschouwde – maar je kwam bij haar niet snel op de ‘vriendenlijst’. Ze was heel erg eenkennig : ik was haar god maar de rest van de wereld was verdacht. Dat uitte ze niet zozeer door angst, maar wel door wantrouwen en ook hier op het erf nam ze haar waaktaak heel erg serieus en durfde daarbij absoluut ook te happen als iemand zonder mijn aanwezigheid het erf zou opgekomen zijn.
  Wel heel baasgericht, alles wat ze samen met mij kon doen vond ze heel leuk, ze heeft in het Gehoorzaamheidsprogramma makkelijk haar brevet gehaald en had tot op hoge leeftijd ook heel veel plezier in agility.
  Haar absolute specialiteit was knuffelen, dat kon ze uren aan één stuk als het had gemoeten.
  Als ik haar heel kort zou moeten omschrijven zou ik zeggen dat ze een hond was die het leven heel erg serieus nam en een grote bek had maar ook een uitgesproken hartje van koekenbrood.
  
  Vlam heb ik nooit willen inzetten voor de fok, omwille van haar wat moeilijke karakter. De kans dat ze haar wantrouwen aan haar pups zou hebben doorgegeven was voor mij te groot.

5. Dropje

• Dropje is hier geboren
• stamboomnaam : Xapristie van de Huppelhoeve (Ballooner’s Bosse x Pspook vd. Huppelhoeve)
• HD A
• vrij van erfelijke oogafwijkingen
• zwart&bruin
• schofthoogte : 64 cm
• ° 18/08/98 – † 28/06/11
• Dropje heeft twee nestjes gehad : uit het eerste is Attack gebleven en uit het tweede Sette.
• Karakter : Dropje was absoluut haar naam waard : ze was lief, makkelijk, en zeer enthousiast. Trainen was leuk, spelen was leuk, andere honden waren leuk, agility was leuk, wandelen en fietsen was leuk, kortom : het leven was leuk!!
  Ze was heel erg baasgericht, hield je altijd heel goed in de gaten en was heel makkelijk op te voeden en te trainen (brevet Gehoorzaamheidsprogramma gehaald met 13 maand). Wel ook wat éénkennig, maar op een gematigde manier : andere mensen vond ze ook wel leuk, zolang ze haar maar niet overvielen met hun aandacht.

Van Dropje heb ik (via deze link) maar 2 blogverhaaltjes, ze was al oud toen ik met mijn blog startte.

6. Attack 🤍

• Attack is bij mij geboren
• stamboomnaam : B’attack van de Huppelhoeve (Ussar Freya’s Walhall x Xapristie (Dropje) vd. Huppelhoeve)
• zwart&bruin
• schofthoogte 65 cm
• ° 22/03/02 – † 6/6/2017
• met Attack is niet gefokt omdat ze als puber een tijdje een auto-immuunziekte had. Daar is ze gelukkig goed van hersteld en de aandoening op zich is ook niet erfelijk, maar de kans was wel aanwezig dat ze de gevoeligheid om auto-immuunaandoeningen te ontwikkelen zou hebben doorgegeven aan haar pups en dat wilde ik uiteraard vermijden.
  Ze is wel ruim 15 geworden, van kerngezond gesproken.
• Karakter : Attack was niet wat je noemt een makkelijke hovawart, maar toch had ze een schitterend karakter : een mengelmoes van zelfstandigheid, onafhankelijkheid en een behoorlijke portie hondse arrogantie en eigenzinnigheid aan de ene kant, met aan de andere kant toch die typische hovawartse sterke binding met de baas. Haar motto was : ‘ik ben gek op de baas, maar sssssttt, niet verder vertellen hoor…!’
  Ze was gek op balletjes, spelen in het algemeen, ook trainen vond ze wel leuk maar….. allemaal alleen maar als het madame uitkwam en dat deed het niet altijd 😉 . Ze had nogal sterk de neiging om de dingen naar haar ‘poot’ te willen zetten en de boel te controleren – vooral ook als het ging om mensen in mijn buurt die ze niet helemaal vertrouwde, dan durfde ook wel in te grijpen maar bijten heeft ze nooit gedaan.
  Ook gehoorzamen deed ze meestal in slow motion, met een uitdrukking van ‘is dit nu echt nodig?’, maar ze dééd het wel, haha. Alles bij elkaar was/ben ik heel erg gek op haar, we konden lezen en schrijven met elkaar en ondanks haar eigenzinnigheid kon ik eigenlijk alles van haar vragen.
  Ze was, ondanks haar arrogante zelf, ook een heel erge knuffelkont maar zelfs daarbij kon ze je vaak de indruk geven dat je blij mocht zijn dat je haar, madame Attackje, mócht knuffelen.

Onderstaande schreef ik over haar op mijn blog vlak na haar dood – duidelijker kan ik
niet uitleggen wat een bijzondere en onvervangbare hond ze was.
(Daarbij is ze ook 15 jaar en 2.5 maand geworden, helemaal passend bij hoe uitzonderlijk ze was.)
‘Mijn soulmate is vertrokken. Dan zou je met zo’n leeftijd moeten zeggen ‘het is goed zo’, maar het is helemaal niet goed, hoe oud ze ook geworden is, hoe ze er ook al het haalbare voor haar heeft uitgeperst : het is te kort want ik wil niet zonder haar maar zal wel moeten.
Elke hond is een persoonlijkheid, geen enkele hond is ook maar enigszins vervangbaar maar zij was dat maal 10 – ze is eigenlijk met geen pen te beschrijven. Een ego zoals ik er nooit eentje bij een hond heb meegemaakt, onafhankelijk en toch heel erg dicht bij mij, sterk met een peperkoeken hartje, eigenzinnig maar met veel will to please : als je de juiste knopjes wist staan en die kende ik tot in het kleinste detail. Tot haar laatste minuten hadden de andere honden respect voor haar, een grommetje van een halve decibel en ze zorgden er meteen voor haar niet te storen.
Geen hond had zo’n complexe gebruiksaanwijzing als zij maar ik had er nul moeite mee want ik snapte ze tot in het kleinste voetnootje, dat maakte ons ook zo ontzettend hecht. Kleindochter van mijn once-in-a-lifetimehond Spookje leek ze in niets op haar, behalve dan in de maat van haar persoonlijkheid en in het feit dat ze voor mij altijd superbelangrijk is geweest, de volle 15 jaar en 2.5 maand lang.

Ik ga haar vreselijk, vreselijk, vreselijk missen, mijn maatje die altijd gelijk had, altijd alles op haar manier wilde maar toch ook altijd aan een half woord genoeg had en duizend doden stierf als ik per heel erg grote uitzondering toch een keer boos op haar was.
Geen hond heeft zoveel knuffels gehad als zij de laatste jaren maar nu zijn we uitgeknuffeld, lieve, lieve ‘Tacketje, Tackebosje, Tackietje’

Nog meer blogverhaaltjes over Attack kan je lezen via deze link.

7. Sette

• Sette is bij mij geboren
• stamboomnaam : Cjette van de Huppelhoeve (Pallanza Aristo x Xapristie (Dropje) vd. Huppelhoeve)
• HD A
• ED : ellebogen in orde
• vrij van erfelijke oogafwijkingen
• blond
• schofthoogte 64 cm
• ° 16/07/03 – † 25/3/15
• Sette heeft twee nestjes gehad, uit het eerste nestje is Crunch gebleven, uit het tweede Relax
• Karakter : Sette had één specialiteit : laconieke, onverstoorbare zelfzekerheid. Ze ging heel erg relax en ongecompliceerd door het leven en heeft vooral die zelfzekerheid ook duidelijk doorgegeven aan haar kindertjes (uiteraard heeft ook de reu daar zijn aandeel in gehad).
  Ze had ook overal lol in : spelen, trainen, zwemmen – maar ook dan bleef ze op een bepaalde manier ‘cool’. Toch had ze tegelijkertijd een heel hevige kant in haar karakter : als ze bv. ergens boos over was kon ze plots echt in de hoogste versnelling schieten. De voornaamste reden voor die bozigheid waren vreemde teven die haar een strobreed in de weg legden : daar kon ze niét om lachen (jammer genoeg voor haar had ze een baasje dat daar een stokje voor stak). Ook zou ik het inbrekers niet aangeraden hebben om over het hek te klimmen als Sette in de buurt was – beter waren ze daar zeker niet van geworden 😉 .
  Tov. goedbedoelende mensen was ze heel erg vriendelijk, ze werd graag aangehaald maar zou zich daarbij nooit opdringen. Meestal ging ze een keer breed kwispelend (en nog het liefste met iets in de bek) goeiendag zeggen en dat was het dan wel weer.
  Naast haar rustige én explosieve kant was Sette ook een heel aanhankelijk en baasgericht meisje : haar gehoorzaamheidsbrevet heeft ze gehaald met 11 maand en dat is toch wel erg vroeg – samenwerken met de baas kon ze dus echt wel.

Blogverhaaltjes over Sette vind je in deze link.