Ahhh, wat is het toch telkens weer leuk om een blanco pupje vanalles aan te leren, het is altijd weer afwachten waar het radertje even gaat blijven hangen en een sport op zich om te ontdekken hoe je het weer los kunt krijgen – dat vind ik met alle pupjes ‘plezant’ maar met Plezantje weer nog wat extra natuurlijk  🙂 .

Zo ben ik nu met haar bezig aan ‘het apportje’, niet als spelletje (dat doen we natuurlijk ook) maar als keurig oefeningetje met alles erop en eraan. De eerste stap is gezet, ze kan alles oppakken en aangeven en meestal begin ik dan van daaruit door op een bepaald moment  vanalle soorten spulletjes, ook moeilijke, te laten oppakken en aangeven en één van die voorwerpen is dan het apportblok – zo is de kans dat ze bij dat blok plots zeggen ‘nee, doe ik niet’ veel kleiner dan dat alleen dat blok het ‘vreemde voorwerp’ is.

Maar dat was zonder Plezantje gerekend natuurlijk, haha – de eerste keer, een paar weken terug, vond ze het oefeningetje weer vreselijk lollig (en vooral ook de frikandel als beloning hielp daaraan mee) maar toen ze het blok zag keek ze ernaar alsof ze water zag branden en wilde het niet eens besnuffelen, laat staan aanraken, laat helemáál staan oppakken.
Blok dus weer voor een paar weken weg en ondertussen nog een paar keer eventjes wat makkelijker voorwerpjes gedaan om haar vooral het oefeningetje superleuk te laten blijven vinden en dat lukte perfect, zodra ik met haar opgerolde sok-apport aankwam kreeg ze al oogjes op steeltjes 😀 .

Dus dacht ik gisteren weer een keer een poging te doen met allemaal andere voorwerpjes om daar dan nonchalant *mijn naam is haas* ook weer het blok eens bij te leggen.
– ‘Nee, doe ik niet!’
– ‘Komaan Plezantje, kijk eens, leuk, leuk, het beweegt!’
– ‘Ja, laat maar bewegen maar ik doe het toch lekker niet XD ‘
– ‘Kijk Plezantje, het vliegt zelfs wéggg!!!’
-‘Ohh, dáár moet ik achteraan – euhhh, maar aanraken doe ik NIET hoor, ook niet voor 10 frikandellen 😛 ‘
Oké, dat was duidelijk ‘Plezantje versus mij : 1 – 0 ‘, dat werd een nieuwe taktiek uitdenken dus, hahaha….

Ik was dan van plan om voor een volgende keer het middenstukje van het blok met iets interessants te omwikkelen, misschien dat ze er zo zou intrappen?
Maar gisterenavond toen ik wat in de keuken aan het rommelen was bedacht ik  plots dat het in dit geval misschien wel goed zou kunnen zijn om het blok zomaar eens rond te laten slingeren – ik wil wel niet dat ze het als een speeltje gaan zien (anders wordt de verwarring tussen ‘het oefeningetje’ en een gewoon ‘breng-spelletje’ te groot) maar misschien zou het helpen om haar nieuwsgierig te maken en het materiaal eens uit te proberen.
Ik was er al helemaal op voorbereid dat het daar best uren of dagen zou kunnen liggen zonder dat ze het een blik zou waardig keuren want ja, met de 100 000 speeltjes hier in huis was het nu ook niet dat ze er iets moést mee doen bij gebrek aan beter.

Komt ze de keuken in – ik alweer mijn beste ‘mijn-naam-is-haas-gezicht’ opgezet – loopt ze recht naar het apportblok, snuffelt eraan…………….. pakt het meteen netjes in het midden op EN KOMT HET MIJ BRENGEN : ‘hier baasje, dat was toch wat al weken de bedoeling was hè, ik wist het wel hoorrr  😛    😛   !’

Wahahahaha, vreselijk heksenjong dat je me er bent, maar de stand is nu wél 1-1 met voordeel voor mij hoor XD XD XD   !