Dag, Dropje, je was een superhond…..

Ze is er niet meer, mijn Dropje – mijn immer enthousiaste, lieve, superbetrouwbare en mooie meisje 😥 😥 😥 …….

Wat een rijkdom, het hebben van veel honden maar wat een verdriet dat het dan toch zo vaak in een mensenleven fout moet gaan. Je wéét dat het niet eindeloos duurt, je wéét dat ze ouder worden en toch overvalt het je telkens met een hevigheid die….alleen mensen die hetzelfde hebben meegemaakt kunnen begrijpen.

Het was een heel verdrietig want geen mooi einde : Dropje had een vervelende ouderdomskwaal, larynxparalyse, waarbij de stembanden als gordijntjes voor de ingang van de luchtpijp blijven hangen waardoor ze veel te vaak en veel te snel buiten adem raakte. Theoretisch wel operabel maar met veel risico’s en mogelijk ongemak, iets wat je juíst een oude hond wil besparen.

Vanaf vorige zomer was het langzamerhand misgegaan : bij de minste opwinding kreeg ze te weinig lucht – thuis op het erf lukte het meeste nog wel maar mee op wandel kon niet meer, de opwinding daarrond maakte dat haar stembanden acuut in staking gingen en op die manier was het in het najaar ook al eens bijna fout gegaan.
Vanaf januari moest ze ook aan de medicatie maar dat gaf gelukkig ook beterschap : meerennen en gek doen op het erf lukte weer beter en tot haar laatste week sprong ze met oogjes die van enthousiasme haast uit hun kassen plopten *pokkkk* op een bijtmouwtje, ‘yes, yessssss, vrouwtje, leukkkkkk spelletje !!!!’

Maar op superwarme dinsdag 28/6 was het dus plots helemaal mis, van de ene op de andere minuut. Zo was er nog niks aan de hand, zo kreeg ze zware ademhalingsproblemen. De film van de details blijf ik voor mijn ogen zien, ze was in paniek en terecht want ze was bezig te stikken 😥 .

Het enige wat ik nog voor haar kon doen was haar zo snel mogelijk tot rust brengen met een verdovingsmiddel en haar daarna meteen laten inslapen – zo zijn de allerergste minuten haar tenminste bespaard gebleven (even voor lezers die me niet kennen : ik ben dierenarts en had dus uiteraard deze middelen al lang voor haar klaarstaan).

13 Jaar lief en leed maar vooral ‘lief’ met elkaar gedeeld, twee prachtige dochters (Attack en Sette) en twee kleindochters (Crunch en Relax) nagelaten (en natuurlijk de bijbehorende broertjes en zusjes bij andere baasjes), vele keren haar beste pootje voorgezet op clubmatches mét het allerbeste resultaat en nooit een vlieg kwaad gedaan : dat was mijn Dropje, zo zal ik me haar altijd herinneren en zo zal ik haar missen, zo ontzettend, ontzettend hard 😥  .