pupjes hebben is leuk

Maar soms ook even niet 😕 .

Afgelopen week was een zorgenweek, vandaar dat het hier even radiostilte was – ik had het te druk en was door mijn kop vol zorgen ook helemaal niet in de mood om leuk over puppies te schrijven.

De eerste paar dagen na de keizersnede verliepen zeer redelijk – afgezien van het feit dat Sette nog niet echt met smaak at, maar ze at wel behoorlijke hoeveelheden na wat aandringen dus dat stelde me gerust.
Toch bleek dat niet genoeg om de melkgift goed op gang te brengen, de combinatie van uren persen, buikoperatie en narcose hadden duidelijk iets teveel impact gehad – een lijf zorgt in eerste instantie altijd voor zichzelf, melkproductie komt pas op de tweede plaats en dat maakte me natuurlijk erg bezorgd want een nest van 10 is niet niks om te voeden natuurlijk.

Daarna op maandag nog een tegenslag : het zwaarste blonde reutje (680 gram bij de geboorte, dat is erg zwaar voor een wartenpupje) lag ‘s ochtends te zeuren – hij dronk nog wel maar was lang niet aktief genoeg. Heb nog geprobeerd zijn kansen te vergroten door hem een paar keer sondevoeding te geven maar het mocht niet baten : in de namiddag gaf hij het toch op 🙁  . Met te weinig melk had dit niks te maken, ofwel was er aangeboren iets niet met hem in orde ofwel (worst case scenario) was het een infectieziekte en dan zouden ook de andere pupjes in gevaar zijn. Pffff, wat een zorgen en stress, maar god zij dank, gelukkig bleef de rest tierig en aktief, het was dus geen virus.

Bleef nog het melkprobleem en ja, dat kan je oplossen door meteen vanaf het begin al te flessen maar daarvan is dan weer het nadeel dat de melkproductie nóg slechter op gang komt (wegens niet nodig, denkt het lichaam – de pupjes zuigen immers niet meer zo krachtig) en zwaar verslikken is jammer genoeg ook een risico. Dat wilde ik dus nog zolang mogelijk uitstellen, maar woensdagavond heb ik uiteindelijk toch besloten om een paar keer daags bij te voeren – hopelijk maar tijdelijk, tot Sette’s melkfabriek weer op volle toeren draait. Om verslikken zoveel mogelijk te voorkomen heb ik een ‘système speciale’ bedacht : pupje mag op mijn pink zuigen – die doet het ontzettend goed als neptepel – en ondertussen schuif ik een klein darmpje naast mijn vinger in het muiltje en op dat darmpje zit een spuitje melk dat ik dan heel langzaam leeg kan drukken, exact op het zuigtempo van puppemans en dat kunnen ze erg waarderen .

Komt bij dat sinds gisteren  Sette’s melkmotortje gelukkig ook goed is beginnen te draaien dus de puppengewichtjes gaan eindelijk de goede kant uit – *oeffffff* !!

Nog wat meer fotootjes kan je dus weer in dit fotoalbum vinden en als het goed is komen daar morgen ook de individuele puppenportretjes in!