….zegt Attack 😀 .
Crunch had gisteren een ‘kwast’ gevonden in de tuin (zo’n geknoopt speelding) – tenminste, dat dácht ze (ik had hem namelijk gevonden maar hem daarna onopvallend ergens neergelegd 
).
Dat is natuurlijk extra begeerlijk speelgoed – iets wat je zelf hebt buitgemaakt – dus Crunch was al snel niet de enige geïnteresseerde. Een poosje later stond Attack er al mee in haar bek tegen mijn been te duwen : ‘komaan baas : gooien of trekken, jij mag kiezen 😛 ‘.
Beetje samen mee gespeeld en dat was dat – ik was dat hele ding al vergeten.
Tot ik een tijdje later een leuk tafereeltje zie door het raam : Attack heeft een luxeprobleem, ze heeft een rijkdom die ze ergens veilig op de bank wil
zetten 😆 . Attack doet eigenlijk nooit bezitterig over haar geliefde tennisballen, maar andere speeltjes – zeker kwasten – kan ze soms moeilijk over doen, het allerliefste heeft ze dat ik die voor haar in bewaring neem.
Maar dat had ik nu niet gedaan, zwaar probleem dus, de last van het bezit woog zwaar op haar schouders. Kwast werd begraven, jammer genoeg onder het toeziend oog van Kwiebus en Crunch : iets waar Attack zo moeilijk over deed, dat moést wel de moeite zijn!
Attack was klaar met begraven en stond nog wat besluiteloos rond te kijken : haar schat verlaten leek haar gevaarlijk, er waren duidelijk kapers op
de kust 
. Haar gezicht stond op onweer maar Kwiebus negeerde dat met ware doodsverachting : hij ging met een supervriendelijk gezichtje voor haar staan kwispelen – hij speelde duidelijk met vuur want hoe harder hij kwispelde, hoe bozer Attack keek…tot…….de explosie volgde : *bwwhamm*, stortte ze zich bovenop Kwiebus 
! Die bleef braafjes doodstil liggen, pootjes in de lucht, onschuldiger kon hij er als would-be-dief niet uitzien .
Zwaar probleem dus voor Attack, ze moest haar schat verplaatsen, maar waarheen 
? Ze stond nog maar amper met haar dubbelgevouwen kwast weer in haar bek gepropt wat te overpeinzen wat ze er nu mee aan moest toen Crunch al meteen de ‘schatplaats’ ging inspecteren – dit werd moeilijk dus, heel moeilijk.
Tot haar brave baasje naar buiten kwam om haar uit dit zware dilemma te redden : ‘kom Attackje, geef maar hier je kwast, ik zal hem wegleggen!’
Oeffff, wat een opluchting, wat kunnen baasjes soms toch goed van pas komen – kwastje werd meteen gebracht, ik toonde nog even heel duidelijk dat ik hem meenam en……Attack kon weer verder met het onbezorgde leven van een niet-kapitalist 😆 .
