Karma is zo slim dat ze daardoor toch weer dom genoeg was om zichzelf te verraden 
. Een poosje terug had een vriendin een speelbeest meegebracht voor de pupjes, en dat had ik op de keukentafel gelegd, wegens – uiteraard – nog even niet nodig. Lag er al een paar dagen, niks aan de hand.
Kom ik net de keuken binnen, zie ik Het Beest op één van de hondenplekjes liggen, een plek waar ze allemaal wel eens liggen dus dat verraadde niks.
Dus wie was de dader? Karma lag in de keuken, niet bij het beest dus, maar uiteraard verdacht ik haar als eerste, hoewel – en net dat was vreemd – ze zelfs nog nooit eten van de keukentafel heeft gepikt.
Dus vroeg ik :
‘Wat ligt dat beest daar te doen, wie heeft dat beest gepikt??’
Enige reactie, van Karma :
‘Kwispel, kwispel, kwispel…’
Ik nog eens hetzelfde gevraagd, Karma weer dezelfde reactie, nog steeds verdacht maar geen bewijs dus.
Dus vroeg ik :
‘Waar ligt dat beest?? Geef eens hier!!’
Karma draaide met een ruk haar hoofd om, richting beest : ‘dáár ligt het baasje…..!’
Verraden Karma, eigen schuld, dikke bult, je moest maar zo slim niet zijn!!’
