Met een hele slechte timing (ik vertrek over enkele dagen met Sette
naar haar buitenlandse lover) heeft Dropje bedacht om net nu nog even ziek te worden 🙁 . Eerst leek het op een gewoon maagdarmprobleempje : ‘s ochtends wat gal spuwen, af en toe geen eetlust – niks nog om me zorgen om te maken.
Maar daar kwam toen erge buikpijn bij en dat is niet meer leuk natuurlijk. Hoe erg die buikpijn dan echt is kan je niet vragen maar Dropje zelf vond het duidelijk erg genoeg : ze liep er maar bij als een dood vogeltje dus snel iets gegeven tegen de krampen en binnen de kortste keren was ze weer boven jan en had ze weer honger, gelukkig.
Maar ‘s anderendaags was het nog erger en heb ik toch even haar bloed laten checken en buik laten voelen : buik voelde duidelijk pijnlijk, ergens vooraan en bloed was zo goed als OK, niks in ieder geval dat op zware problemen (lees : tumoren 🙁 ) wijst maar toch zijn we er niet gerust in, noch ikzelf, noch de praktijkdierenarts.
We zijn nu ondertussen vanaf het begin van de problemen ongeveer een week verder en de toestand blijft hetzelfde : met krampstillers voelt ze zich helemaal toppie en ‘s anderendaagsmorgens begint het gewoon opnieuw….
Dit kan niet zo verder natuurlijk maar het enige reële alternatief is een laparatomie (buik openmaken om binnenin alles te checken) en daar vind ik haar dan toch weer nog te goed voor, het blijft toch een serieuze ingreep.
Zucht, zucht, veel hondjes hebben is prachtig maar het brengt ook in verhouding zorgen en verdriet met zich mee natuurlijk 😐 .
