Attackje is zielig, heel, héél erg zielig : haar pootje doet namelijk pijn 😥 .
Je hebt seuten en erge seuten en dan…..heb je Attack 
. Niet dat er niks mis zou zijn met haar pootje, nee, dat is jammer genoeg wel zo – al een poosje zelfs. Alleen is er gelukkig zo’n 95% van de tijd niks aan de hand maar oh wee die andere 5%, dat zullen we geweten hebben : ‘piéppp, baasje, hèlppp, auwwwww, wat doet mijn pootje toch pijn 🙁 ‘ !
Met het meest trieste gezicht dat je je kan voorstellen komt ze dan op me af gehinkt, betreffende pootje in de lucht : ‘baasje moet naar pootje kijken 
‘.
Dus baasje kijkt dan naar pootje, voelt tussen de kussentjes (je weet maar nooit), kijkt naar de nageltjes, wrijft er even op en dan…..is het probleem meestal verdwenen 
.
Alleen vandaag niet, dat was dikke pech, daar had ze duidelijk niet op gerekend – baasje heeft immers toch wondervingers, waarom werkten die nu niet?
Wel jammer voor de rest van de roedel want als er bij Attack een ‘scheet verdraaid zit’ zullen zij het ook geweten hebben, Attack houdt er namelijk niet van om in stilte te lijden 👿 . Eerst moest Kwiebusje eraan geloven, daarna kreeg Crunch een veeg uit de pan – alleen het baasje blijft heilig onder alle omstandigheden. Die heb je immers nog nodig voor veel extra aandacht en veel extra knuffeltjes, zo’n zielig pootje moet toch iets opbrengen hè 😎 ?
Nee hoor, Attackje, dat zouden we echt niet durven 
.