Je zou van minder krachttermen gaan gebruiken : pupje Disguisje had gisterenavond besloten er het bijltje bij neer te leggen en ik snap nog steeds niet goed hoe ze het weer op heeft kunnen nemen. Ai, ai, jullie begrijpen dat het een understatement is dat ik er niet kon mee lachen, ik zag ook al vreselijke doembeelden van het hele nest naar de haaien want de symptomen konden eigenlijk wel die van herpes zijn (een erg dodelijke ziekte voor puppen die je vooral door warmte kan voorkomen) : (erg) braken en zenuwsymptomen (spasmen, vooral in de poten maar eigenlijk over haar hele lijfje).
’s Avonds begon ze te braken, wilde eerst wel nog eventjes zuigen maar braakte daarna nog meer en weigerde alles, meer nog, ze deed gewoon niks meer en lag als een dood vogeltje in mijn handen, bijna letterlijk – ik gaf echt geen cent meer voor haar leven en was haar in gedachten al kwijt. Wat medicatie op losgelaten (je moet iets) en geprobeerd om rehydratatievocht te geven via haar muiltje maar je zag haar zelfs niet meer slikken, hoewel er gelukkig wel wat naar binnen ging.
Telkens als ik ging kijken en de andere pups krijsend aangewaggeld kwamen lag zij daar plat in haar eentje en verwachtte ik te zien dat ze dood was maar nee, ’s nachts vlak voor ik naar bed ging geeuwde ze zelfs even, een goed teken.
Om half drie vannacht met een bang hartje naar het nest – zou ze dood zijn, zouden er nog meer pupjes ziek zijn maar nee hoor, alles (op Disguisje na) blakend en wel en zelfs Disguisje kwam weer iets overeind en wilde zelfs wat zuigen 
! Heb nog nooit zo graag ’s nachts bij puppen gezeten – herpes kon het dus al niet meer zijn want dan had ze nooit weer iets beter kunnen worden.
En vanmorgen………..was mevrouwtje ‘uit de doden herrezen’ 
!!! Ze blafte zelfs al weer en hobbelde net zo rap als de rest door de puppyruimte, onvoorstelbaar gewoon .
En wat is het dan geweest? Bijna 100% zeker oververhit door de warmtelamp 
. Ik had haar ’s namiddags wel al wat raar met haar pootjes zien schudden terwijl ze sliep maar ach, puppen doen wel meer rare dingen maar toen ik haar ’s avonds heel ziek zag had ze overduidelijk een te hoge temperatuur, daar had ik zelfs geen thermometer voor nodig. Heb haar dan wat proberen te koelen en heb meteen de lamp weggenomen en terug vervangen door hun warmtematje (dat kon daar eigenlijk niet meer omdat ze bij de kabel kunnen, ik kan hem daar onmogelijk volledig buiten hun bereik houden – in de werpkist kon dat wel). Ik had de temperatuur vlak onder de lamp nochtans gemeten en die was 32°, wel warm maar nu ook weer niet gevaarlijk warm zou je denken, temeer dat ze er moeiteloos onder vandaan konden.
En toch moet dat het probleem geweest zijn, een andere verklaring voor haar genezing is er niet. Jonge pupjes hebben een nog heel onbetrouwbare temperatuursregeling en in haar geval moet het waarschijnlijk zo geweest zijn dat haar lijfje al ontspoord was voor het signaal ’te warm’ haar wakker kon maken.
Mensen toch, dit zijn echt van die momenten dat je je afvraagt voor wat of wie je dit allemaal doet, jee, stel je voor dat ze gestorven was : al meer dan erg genoeg maar stel je voor dat het herpes was geweest en het hele nest ziek was geworden 
?!
Ik heb mijn portie wel gehad nu, ik wil wel dat de zorgen NU stoppen, graag 
.
ik ben blij voor jou en voor het nestje en zeker voor de zieke puppy dat alles weer in orde is,veel geluk verder
Ik las het met ingehouden adem, Inge. Oef. Maar gelukkig: eind goed al goed. Sterkte.
Jemmig wat een schrik! Ook ik las dit bericht ademloos en met steeds meer bewondering voor je geduld, toewijding en kennis over al dat gedoe: enge ziektes, warmtelampen, temperatuur, warmtedekens, kabels en wat er verder al niet bij komt kijken om zo’n 13tal (en Relax natuurlijk!) goed in de gaten te houden en te begeleiden. Hoe dan ook erg goed om te lezen dat Disguisje zo krachtig was om er weer bovenop te komen. Geweldig 🙂
Tjee wat moet dat schrikken geweest zijn voor je, met ingehouden adem heb ik je verhaal gelezen over wat t wel en niet kon zijn maar gelukkig so far so good.
Hoop dat de rust nu wederkeert en je kan gaan genieten van t stel met Relax en later met de andere “”bende”” .
Ja, ik heb al leukere dingen meegemaakt, haha 😉 . Toch denk ik niet dat ik al één nestje volledig zorgenloos heb grootgebracht, het hoort er jammer genoeg een beetje bij en hoe groter het nest, hoe meer kans op zorgen natuurlijk. Tijdens die puppenweken voelt het een beetje alsof je in een draaiend rad zit, dat draait maar door en jij moet mee, eventjes uitstappen zit er niet in – maar, het is wel een leuk rad natuurlijk 🙂 !
Verder gaat het hier prima, ze hebben gisteren voor het eerst allemaal wat puppenmelk uit een bakje gedronken, of tenminste, ze deden iets wat voor drinken moest doorgaan maar het eindresultaat was wel dat alle melk weg was, haha. Ze hebben de bijvoeding nog niet echt nodig maar ze worden stilaan zo groot dat het wat moeilijk past aan Relaxjes’ buik dus als ze goed kunnen drinken gaat er bij elke zoogbeurt afwisselend een ploeg bij Relax en een ploeg aan de puppenmelk, ik heb er al een klein puppengevangenisje voor gemaakt 😆 .