Dat weet Relaxje nu ook.
Eergisteren zag ik haar door het raam druk bezig in de tuin om iets te begraven : *schuifschuifschuif* met de neus een bergje rulle aarde er overheen, wat aandrukken, even snuffelen : nee, nog niet veilig genoeg begraven dus weer hetzelfde scenario overnieuw enz. enz.
Dat kon natuurlijk niet onopgemerkt blijven dus al snel stonden Attack en Vonkje op een metertje afstand heel nieuwsgierig toe te kijken, klaar om zich meteen op de buit te storten van zodra Relax het lef zou hebben om die achter te laten.
Maar die was natuurlijk ook niet van gisteren dus bewaakte ze haar begraven schat angstvallig, ondertussen loerend naar Attack en Vonk op een manier die zware zorgen verraadde – ik moest duidelijk ter hulp komen.
Ik hoefde maar de deur uit te stappen en te vragen ‘of ik het weg moest leggen’ en ze kwam meteen aangesneld met een versleten speeltje in de bek, overduidelijk opgelucht dat ik de zware taak van haar wilde overnemen en het speeltje in haar plaats buiten het bereik van de loerende snoodaards wilde houden – waar hebben we dat hondse vertrouwen toch aan verdiend?
Ja dat speeltje is zeker veel te waardevol om rond te laten slingeren.
Ik geef Relax groot gelijk.
Gelukkig dat ze jou heeft als schatbewaarder anders zou ze nog mager worden van de bewaking en de zorgen
Wat een prachtige foto’s van haar.
Ze is heeft een magnifieke uitstraling 😀
Dank je, ik ben het niet helemaal oneens met je laatste opmerking 😆 .
.
Relax heeft dit gedrag gemeen met Attack : als ze iets echt belangrijk vinden zijn ze maar gerust als ik het van ze aanneem (meestal leg ik het dan ook duidelijk zichtbaar voor ze weg op een plek waarvan ze zien dat niemand eraan kan), je ziet ze dan zó weer gerust ademhalen, schattig vind ik dat altijd